Hallo Allemaal,

Mijn naam is Kyra. Ik ben de zus van Merlin.
Graag vertel ik jullie mijn verhaal over hoe ik het overlijden van onze moeder heb ervaren, en welke gevoelens ik daarbij heb.

Ik ben heel open over het overlijden van mijn moeder. Dit helpt ook bij het verwerken. Mensen zeggen vaak “als je het er niet over wilt hebben, dan begrijp ik dat”. Maar ik wil er wel over hebben hoor. Hoe moeilijk het verlies ook is, ik mag graag vol trots over haar vertellen!

Zomer 2014 is mijn moeder ziek geworden, hierover heeft Merlin jullie het één en ander al verteld. Boos, ongeloof, angst, verdrietig waren mijn gevoelens toen we dit te horen kregen.
Boos omdat ik het zo oneerlijk vind dat juist mijn moeder ongeneeslijk ziek moest worden.
Ongeloof omdat ik het niet wou geloven dat we onze moeder op jonge leeftijd zouden verliezen.
Angst omdat ik me ging afvragen hoe het zonder haar moest, hoe ik het zonder haar zou redden, en of wij als broers en zussen nog wel zo close zouden zijn.
Verdrietig hoef ik niet uit te leggen lijkt me. Het was ook een hele verdrietige gebeurtenis, en soms nog weleens.

Maart 2016 ben ik zwanger geworden. Dit was gepland. Ik had altijd al een kinderwens, maar omdat ik nog een opleiding volgde tot secretaresse, leek het ons verstandiger om hier mee te wachten na de opleiding. Maar toen mama ziek werd, moest en zou ik zwanger worden. Want wat er ook zou gebeuren, mama moest bij mijn bevalling zijn en mijn kind leren kennen. Halverwege augustus gingen mijn vader, vriend en ik op vakantie naar mijn tante en oom in Tsjechië. Één dag voordat we terug zouden gaan naar huis, kreeg ik telefoon van mijn broer dat het ziekenhuis had gezegd dat mijn moeder nog maar een paar weken te leven had. Mijn hele wereld stortte in elkaar. Vrijwel direct waren mijn koffers gepakt, en zaten we in de auto terug naar Nederland.

Laat in de avond kwamen we thuis en mijn moeder lag op dat moment nog in het ziekenhuis. Maar ze had besloten naar huis te willen, om daar te sterven, om het even zo hard te zeggen.

Wij wonen een straat verder dan dat mijn moeder woonde. Was dus in haar laatste week ook wel bijna 24/7 bij haar. En WAUW wat een geweldige week hebben wij nog mogen hebben met onze moeder. Elke morgen ging ik haar wassen. Ik heb in de zorg gewerkt, dus was het heel fijn dat de thuiszorg mij daar vrij in liet. Ik heb mijn moeder verzorgd in haar laatste week, dit voelde voor mij erg fijn, en was voor mijn gevoel wel het laatste wat ik voor haar kon doen. Toen de laatste uren naderden voor mijn moeder, sliep ze veel en werd haar ademhaling minder. Dat was voor mij het punt dat ik het niet meer kon aanzien. Toen heeft mijn schoonzus mijn taak overgenomen waar ik haar nog elke dag ontzettend dankbaar voor ben. Hoe goed zij dat aanvoelde was fantastisch. Ik ben blij met het feit dat ik nog goed afscheid van haar kon nemen. Dingen met haar heb kunnen bespreken, en haar uiteraard nog heb kunnen zeggen hoeveel ik van haar houd en hoe trots ik ben op het feit dat zij mijn moeder is en altijd zal blijven!!!

Ik heb in die week mijn verloskundige gebeld met de vraag of het voor 1 keer mogelijk was dat ze met haar apparatuur bij mijn moeder thuis zou komen. Zodat mama nog 1 keer onze dochter kon zien op de echo. Mijn verloskundige deed dit met alle plezier, en is dus ook bij mijn moeder thuis geweest.
Liggend op de bank naast het bed van mijn moeder en heel wat familieleden erom heen kon mijn moeder onze dochter nog bewonderen. Wat een bijzonder en ook een verdrietig moment! Mijn moeder heeft wel de naam van onze dochter bedacht. In december 2016 is onze dochter Sophie geboren. Helaas zal ze haar oma nooit leren kennen. Dit blijft moeilijk. Vooral de mijlpalen die mijn dochter heeft. Dat ze ging kruipen, lopen en oma zegt, zijn dingen die ik graag met haar had willen delen.

Ik heb vrede met het overlijden van mijn moeder. Dit omdat ik nog een goed gesprek met haar heb gehad voordat ze stierf, afspraken heb gemaakt met haar die alleen zij en ik weten.
Vrede met het overlijden klinkt misschien heel raar, maar zoals mijn moeder de laatste paar dagen was kon ik ook niet meer aanzien. Tuurlijk wil ik haar graag terug, maar dan wel helemaal gezond. Maar helaas gaat dat niet zo in het leven.

Geschreven door Merlin