Nog steeds kan ik mij elke dag verbazen hoe ik school volhoud. Ik had verwacht toen mijn ouders waren overleden dat mijn school eronder zou leiden. Maar nu ben ik hier, 3 diploma’s verder en straks startend met een HBO studie.

School.. Iets wat ik altijd al met heel mijn hart heb gehaat. Waarschijnlijk de meeste mensen wel. Van de basisschool kan ik me niet veel meer herinneren. Eigenlijk kan ik daarvan alleen de “kut” dingen nog herinneren. De basisschool vond ik een vreselijke tijd. Ik was heel blij dat die tijd voorbij was. Ik was altijd wel dat stille, verlegen meisje die niet graag in de spotlights stond.

Daarna ben ik naar het VMBO Kader gegaan. Ik had eigenlijk net gescoord voor TL dat heet nu weer MAVO geloof ik. Ze hadden veel overleg omdat ze niet wisten of ik nou beter na Kader kon of toch naar TL. In die tijd danste ik nog heel veel en had ik vaak wedstrijden in het buitenland. Met die reden hebben ze me toen Kader toegewezen. Het enigste wat ik me daar nog van kan herinneren is dat ik mijn beste vriendinnetje heb ontmoet. En daar heb ik de gekste en leukste dingen mee beleeft. 4 jaar lang moest ik Kader doen. In het 3de en 4de jaar moest je naar een andere school en moest je een richting kiezen. Ik heb toen Zorg en Welzijn gedaan. Gelukkig stonden al deze scholen in mijn woonplaats, dus ik was nooit lang onderweg. In het 4e jaar moest ik examens doen. Maar ook moest ik kiezen welke MBO opleiding ik wilde doen. En zoals ik al wel eens eerder heb verteld, kan ik niet zo goed kiezen. Dus dat was een dingetje. Ik vond zoveel dingen wel leuk .. Ik wilde wel naar de dans academie, media en vormgeving, wedding planner, schoonheidsspecialist, noem maar op, ik wilde alles wel doen. Toen heb ik uiteindelijk gekozen voor Maatschappelijk Zorg (persoonlijk begeleider Gehandicaptenzorg). Dit met de reden omdat dit de enigste opleiding/beroep was waar ik mezelf wel voor altijd in zag werken.

Maar eerst had ik mijn examens van de 4de klas. Toen ik die achter de rug had, was mijn vader plotseling overleden. Voor de uitslag van mijn examens. Dit vond ik zo vreselijk dat hij dat niet meer kon mee maken. Maar gelukkig was ik geslaagd met hele hoge cijfers. Na die periode werd mama ziek. Maar het leven ging door en ik moest gewoon beginnen met mijn opleiding. Want ik had papa beloofd mijn beste te zullen doen voor school. Ik was wel bang dat mijn school eronder zou lijden. Omdat ik ook voor mama moest zorgen daarnaast. Maar na verbazing was dat helemaal niet het geval. Natuurlijk waren er wel momenten dat ik mijn hoofd er niet bij had, dat ik achter liep en onvoldoendes haalde. Maar het was nooit het geval dat het super slecht ging. In de oudergesprekken werd ook altijd gezegd dat het goed ging. Dus ik vond het wel prima. Mijn stages waren ook allemaal goed en ik had er plezier in. Tot in de vakantie voor het laatste jaar begon. Mama is toen overleden. Een week voordat school begon. Ik was zo bang dat ik mijn examenjaar zou verneuken. En na verbazing had ik dat ook gehaald. Er werd verwacht dat ik een verlening zou moeten maar ik had mama beloofd ervoor te gaan en dat heeft mij veel kracht gegeven. Want ik had zo mijn diploma binnen. En tja en toen, weer keuzes maken. wat ging ik doen. Ik had een niveau 3 diploma daarmee wilde ik nog niet stoppen. Ik had weer twijfels. Nog een jaar niveau 4 doen en dan leren voor specifieke doelgroepen? Maar werken met kinderen vond ik ook tof. Dus naar onderwijsassistent of pedagogisch medewerker? Uiteindelijk toch gekozen om niveau 4 te gaan doen. En met geluk kreeg ik ook nog de stage die ik graag wilde.

En nu, ben ik daarvoor ook gewoon geslaagd. Ik ben vorige week geslaagd voor niveau 4 en heb 3 juli mijn diplomering. Dit alles voor mijn ouders. Omdat ik hun heb beloofd mijn best te blijven doen heb ik het gewoon gehaald. En vraag me niet hoe, want tuurlijk gaat dat wel met ups en downs, maar het is gewoon klaar en ik ben blij dat ik van die school af ga. Ik ben blij dat ik deze keuze heb gemaakt en ik weet zeker dat mijn ouders het hier ook mee eens zouden zijn. Maar ik ben nu 20, en klaar met mijn opleiding. Ik vind mezelf te jong om nu te gaan werken. Ook al haat ik school, ik heb toch de keuze gemaakt om door te gaan met HBO. En daarvoor ben ik ook aangenomen.

Ik vind het mega spannend, en het is een hele grote stap uit mijn comfort zone. Een nieuwe school, in een andere stad. Vroeg uit bed en veel reizen. Ja dat is wel iets heel nieuws en wel een beetje spannend. Maar ik ben blij dat ik dit samen ga doen met mijn vriendin. Zij is een grote inspiratiebron voor mij en ik ben blij dat zij mij kan steunen om dit te gaan doen.

Ik heb wel weer veel angst dat dit te moeilijk zou zijn en dat ik het niet ga halen. Het is een hele verandering als wat ik gewend ben. Ik moet nu mega veel gaan doen en leren. Maar mijn motivatie is toch wel dat ik mijn ouders heb beloofd altijd mijn best te blijven doen en ik ga daarom ook niet zomaar opgeven. Ik hoop dat ik over 4 jaar kan zeggen dat ik ook mijn HBO heb gehaald. Maar ook hoop ik dat ik eindelijk een keuze heb kunnen maken wat voor werk ik zou willen doen. Want als je het me nu vraagt, zou ik geen idee hebben. Mijn gedachtes daarover veranderen iedere keer weer haha.

Dus tja dat is mijn school carrière wel. En daarbij heb ik echt mezelf verbaasd dat ik dit allemaal zo even gehaald heb. Want als ik zo terug kijk heb ik geen idee hoe ik dat allemaal gedaan heb. Maar nu ik nog kan ga ik ervoor. Alles voor mijn ouders. En mensen te bewijzen dat ik dit wel gewoon kan. Maar het meeste om mezelf te bewijzen dat ik dit kan en mezelf trots te maken.

Dankjewel voor het lezen!

-XOXO-

Merlin