In deze post wordt weer een verhaal verteld van iemand anders. Dit keer een verhaal maar wat even anders is. Ik kreeg van deze persoon een berichtje over mijn vraag naar verhalen van anderen. Het was een verhaal wat ook ging over leven zonder ouders maar op een andere manier. Dit verhaal greep mij erg aan. Daarom wil ik dit ook graag met jullie delen. Ik wil graag dat hier ook even aandacht aan word besteed. Want in Nederland gebeurt dit veel vaker, maar word hier niet altijd naar geluisterd.

Al mijn respect naar jou toe dat je dit wil delen op mijn blog. Ik vind het knap hoe je hiermee omgaat en alle stappen die je onderneemt.

Hoi beste lezers,

Ik zou me graag willen voorstellen maar ik blijf liever anoniem. Na aanleiding dat ik de blog van Merlin had gelezen vond ik het dapper van haar dat ze haar verhaal deelt. Ik zou mijn verhaal ook graag willen delen, maar mijn ouders leven nog wel. Alleen groei ik wel op zonder hun.  Ik werd geboren in 2000, volgens mijn vader was ik altijd een “ongeluk” en had ik niet geboren moeten worden. Zijn keus ging ook uit naar abortus maar mijn moeder wilde dat niet. Mijn vader is alcoholist, dat was hij al voor dat ik geboren was. Hij mishandelde mijn moeder vaak, dat is wat mijn moeder mij later vertelde toen ik ouder was. Toen ik 2 jaar was gingen ze scheiden. Ik ging met mijn moeder mee en mocht mijn vader niet meer zien omdat hij de alcohol boven ons verkoos. Een jaar later na de scheiding, had mijn moeder een nieuwe vriend. Die vriend hield ook wel van de alcohol en was ook agressief richting mijn moeder en mij. Na mijn 5e verjaardag zijn we bij hem ook weggegaan. Maar toen raakte mijn moeder een beetje van het spoor. Ze ging de prostitutie in. Het werd van kwaad naar erger. Eerder nam ze geen mannen mee naar huis maar later kwamen er veel mannen over de vloer. Op een nacht hoorde ik geluiden beneden ik dacht dat er wat gebeurde met mijn moeder, ik rende naar beneden en zag mijn moeder met 2 mannen dingen doen die ik hier liever niet beschrijf. Het ging een hele tijd zo door tot mijn 10e verjaardag. Toen was het voor mij klaar. Mijn moeder ging zelfs op mijn verjaardag naar die mannen toe of ze kwamen bij ons thuis. Ik gaf alles aan op school en school pakte het gelijk op. Jeugdzorg kwam om de bocht kijken. Volgens hun was het wonen bij mijn moeder niet stabiel voor mijn toekomst. Daardoor besloten ze om mij bij mijn vader te laten wonen. Je kan dan al wel raden dat het geen goed idee was. Toen ik dus bij mijn vader woonde, ging het 1 á 2 jaar goed. En toen brak de hel los (mijn vader is altijd alcoholist gebleven.) Mijn vader begon me te mishandelen en dat ging zo’n 2 jaar door. Toen besloot mijn vader mij op straat te zetten zonder enige reden. Daar stond ik dan alleen en niet wetend wat ik moest doen. Ik werd uiteindelijk geholpen door een instantie en tijdelijk opgevangen bij een zus van een vriendin van mij. Vanuit daar werd ik op een groep geplaatst. Mijn beide ouders hebben me in de steek gelaten en mij aan mijn lot overgelaten. Nu ik eenmaal de rust heb om erover na te denken gaat het niet goed met mij. Ik heb last van trauma’s door de dingen die ik mijn moeder zag doen en hoe mijn vader me keer op keer sloeg. Nu mijn psycholoog weet dat ik last heb van trauma’s word ik binnen nu en een maand opgenomen in een traumacentrum en dat te danken aan mijn tja… ouders?