Toen een vriend van mij tipte dat Merlin een blog had waarin ze schreef over het verlies van haar ouders en dat ze mensen zocht die 1 of beide ouders had verloren twijfelde ik even. Ik heb namelijk in september 2014 mijn moeder verloren. Ik ben eens gaan kijken op de blog van haar en haalde er best wel wat dingen uit waar ik ook mee te maken heb of heb gehad. Ik stuurde Merlin een berichtje dat ik het ontzettend dapper vind hoe zij hier mee bezig is. En toen kwam de vraag van haar zelf, “zou je misschien ook wat willen schrijven” ook daar moest ik even over na denken. Toch heb ik besloten om het te doen. Om te delen met jullie lezers hoe mijn ervaring is om te leven zonder moeder.

Het was september 2014. Mijn moeder was heel erg ziek eigenlijk al 5 jaar. Ze had een hartziekte. Eigenlijk best goed te behandelen. De 5 jaar heeft ze ook geleefd met een ICD dat is een soort pacemaker maar deze ondersteunt het hart en als mam een ritmestoornis had dan gaf die haar schokjes. Maar bij mam werkte het dus ineens niet meer. Ze werd moe, zwak en haar lichaam kon het vocht niet meer goed afvoeren. Dus op sommige momenten was ze net een ballon en kon ze bijna helemaal niks. De zomer van 2014 was ook echt een hel voor haar. Ze kon de warmte niet aan. Uiteindelijk hebben ze besloten dat ze een nieuw hart moest. Ze hebben haar helemaal gescreend en mocht op de lijst. Tot ze een infectie kreeg. 3 dagen voor haar overlijden was het helemaal mis. Haar lichaam was op en werkte niet meer. Het nieuw hart moest zo snel mogelijk komen. Maar het kwam niet. En uiteindelijk is ze dus overleden.

En dan… ja nee dat wist ik even niet. Ik stond daar in het ziekenhuis naast mijn mam met m’n vader. Die dag liep zo raar. Je moet alles regelen en aangezien mam pas in de na middag was overleden op een zaterdag ging dat ook nog eens een klein beetje moeilijker. Uit eindelijk hebben we tot half 12 moeten wachten tot we mam naar huis mochten vervoeren. De dagen daarna word je geleefd. Je moet van alles doen en regelen. Wat voor kist, wat voor auto, is de kerk wel beschikbaar. Ook de kaart heb ik uit eindelijk zelf ontworpen. Op de kaart staat een roze hartje met erin: “als je liefde hebt heb je alles” en dat is ook zeker waar. Na dat de begrafenis is geweest word je ineens niet meer geleefd. Alles gaat ineens verder en ik? Ik dacht alleen maar ja hallo.. dat kan niet hoor… ik heb geen moeder meer hoe kan ik dan in vredesnaam verder leven… ik weet niet eens hoe dat moet.

Merlin schrijft ook dat zij begeleiding heeft gehad wat ontzettend fijn is dat, dat kan. Maar voor mij was dat er niet. Ik kon niet naar een speciale groep voor jongeren die hun ouder/ouders hadden verloren aan een hartziekte. Het enige wat ik op dat moment had was nog een maatschappelijk werkster van het ziekenhuis die me af en toe belde. Verder moest ik alles alleen doen. Tenminste dat dacht ik. Mijn vader had het ook moeilijk en de rest van de familie ook. Eigenlijk wilde ik niemand er mee lastig vallen. En zo bleef ik het eigenlijk allemaal voor mezelf houden. Ik deed wel leuke dingen om afleiding te zoeken en ging naar school maar ook dat werd op een gegeven moment te veel. Ik wilde niet meer naar buiten, ik zat op de bank en keek MTV. Dat waren mijn dagen. Oud en nieuw 2014 op 2015 ben ik met mijn vader en beste vriendinnetje naar Duinrell geweest. Dat was ontzettend fijn maar op een of andere manier kon ik er niet van genieten.

Toch was ik niet bezig met het verwerken. Ik was alleen maar bezig met anderen en voor anderen zorgen die mij nodig hadden. Toen dat weg was gevallen ben ik eigenlijk in een hele diepe tunnel gevallen waar ik niet meer uit kwam. Ik miste mijn moeder vooral in de dingen doen. Het dagelijks leven. Mijn mam was altijd thuis, ze kon niet werken aangezien ze ook andere lichamelijke klachten had. Als ik uit school kwam was mam er altijd. En nu ineens kwam ik alleen thuis. Ook miste ik de dingen wat je alleen met je moeder kon bespreken of waar je je moeder gewoon bij nodig had. Ik was nog maar een meid van 17 die echt nog niet alles wist over het leven en over het vrouwelijk lichaam. Op dat moment heb ik hulp gevraagd aan de huisarts. Hij heeft me doorgestuurd naar een psycholoog bij hun in de praktijk. Ik ben er twee keer geweest want aan dat had ik niet voldoende. Daarom ben ik door gestuurd naar interspy. Ik heb daar ontzettend veel gesprekken gehad. Hun hebben mij erg veel tips gegeven. In begin 2016 had ik een zware terug val. Werd erg depressief weer en zag het allemaal niet meer zitten. Ik heb daarna ontzettend veel hulp gehad. 2 keer in de week kwam er iemand bij mij en 1 keer ging ik daar heen. Ik heb dat tot juli 2016 nodig gehad tot ik zelf in zag dat op de bank zitten niet de juiste manier was om dit te verwerken. Mam vond dat ook niet goed en had me allang aan de haren omhoog van de bank gehaald. Ik ben weer leuke dingen gaan doen. Veel van mijn vrienden heb ik in die periode van depressief zijn laten vallen. Maar al snel pakte ik zo ineens m’n oude leventje weer op en had ik geen hulp meer nodig. Ik sprak af met vrienden en leerde nieuwe mensen kennen. Ineens zag ik weer in hoe alles moest. Ik schreef me in voor een nieuwe opleiding en ging met volle moed aan de slag. Helaas was deze opleiding niks voor mij.

Nu 2018 bijna 3 en halfjaar later na het overlijden van mijn moeder gaat het goed met mij. Tuurlijk ik mis en denk elke dag aan mijn moeder. Met veel dingen heb ik haar ook nog steeds nodig. Maar ook daar heb ik zo men manieren voor om dat op te lossen. Zo praat ik veel met mijn tante. En heb ik geweldige vriendinnen. Ik ben in september 2017 een opleiding gestart en heb het ontzettend naar mijn zin. Ik zie weer in dat je het leven moet leven zoals het je iedere dag weer word gegeven. Je moet blij zijn met de mensen om je heen en zuinig zijn met de mensen die van jou houden en om je geven. En vergeet nooit lieve mensen. De boodschap die ik van mijn mam aan jullie wil mee geven.

“ALS JE LIEFDE HEBT HEB JE ALLES.”

Xxxxx Marloes

Geschreven door Merlin